
İçime attıklarımla,
İçimden attıklarım
Koca bir dağ oldu aştı o gün,
Bu kalbin yükü ağırlaștıkça,
Gözyaşlarım da taştı o gün
Ne zaman derin bir nefes alsam,
Huzurum kaçtı o gün,
Bir çift göze gönül versem,
O yürek kırıldı o gün,
Ellerimi uzatsam,
Bomboş kaldı o gün.
Ve şair ne zaman bir cümle yazsa,
İçinde bitmeyen bir zaman bilmecesi ile,
Koca bir ömür geçiyor o gün,
O gün aslında en çok da dün, bugün, yarın,
Belki de adı hüzün.