Herhangi bir nisan günü
Caddeler bomboş, yürüyorum
Hafif sisli bir yol var önümde
Gidiyorum…

Rüzgarlı bir akşam üstü,
Caddeler çıkmaz sokaklara çıkıyorsa,
Bu yol seni bana getirmiyorsa,
Bu his sen de karşılık bulmuyorsa,
Seni bana düşündüren nedir o zaman?

Özlemek midir?
Yıllarca eksikliğini hissettiğin yanının sızısının karşılığı mıdır?
Hayır.
Bu bir vazgeçmektir,
En çok hayatından kopmaya başladığı an düşünürsün,
Düşündürür kalbin,
Adı ne olursa olsun bu his
Aynı anda tüm zerrreni sarar,
Seni esir eder,
Ama unutma
Derin bir nefes aldığın her dakika,
Kendine daha çok güveneceksin,
Ve gücünün sınırlarını göreceksin.

Sakın kimseyi bekleme,
Gelmek isteyen gelirdi,
Yazmak isteyen yazardı
Özleyen arardı,
Derman olan sarardı.

Şimdi burada kendine söz ver,
Bir daha gelmemek üzere
Olumsuz ne varsa hayatımda
Bağışlıyorum,
Ve çıkarıyorum yüreğimden, aklımdan…

Derin bir sessizlik sonrası için
Kendini hazırla,
Yeniden başlayacaksın,
Bu sefer gerçek olan ne varsa hayatında
Yeşerecek, büyüyecek
Ve sana seni getirecek.

Umudunu diri tut,
Bu sözümü sakın aklından çıkarma;
“Avuç içinle düşün!”