Bana İstanbulu sorma!
Bilmiyorum, nasıl?
Uzun zaman oldu görüşmeyeli,
Denizlere inemedim,
Martılara bakıp simit atamadım.
Özlediler beni biliyorum,
Ben de çok özledim onları,
Martının sohbetini,
Denizin huzurunu,
Gökyüzünün uçsuz bucaksız mavisini,
Ve yürümeyi
Rıhtımında Kadıköy’ün.

Az kaldı bekleyin,
Çıkacağım sahaya,
Anlatacak çok şey var,
Bekleyin beni,
Söylenecek şarkılar,
Okunacak kitaplar,
Yazılacak şiirler var.

Sonra,
İstanbul’u sor bana,
Anlatayım sabahlara kadar,
Gece denizdeki yakamozları,
Gökyüzündeki yıldızları,
Sabah güneşin doğuşunu,
Ve özgürlükle uçuşan martıları…

İstanbul’u sor bana,
Kederliyken mutlu olmayı,
Hüzünlüyken umutları,
Ayrılıkla vuslatın aşkını,
Gitmekle kalmak arasındaki yanlışı
Bana sor…

İstanbul’a beni sor sonra,
İstanbul beni anlatsın,
Adına yazılan şiirlerimizi,
Dört mevsim hayallerimizi,
Vazgeçilmez olduğunu,
Deniz, gökyüzü,
Martılara olan düşkünlüğümü,
Ve bitmek bitmeyen dostluğumuzu,
Kendine olan aşkımı anlatsın…